Ο ΠΕΡΙΠΛΟΚΟΣ ΨΥΧΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Αψεγάδιαστη, τέλεια και τελειομανής, σταθερή, ακούραστη, ασυμβίβαστη, φτιάχνει την ερωτική της ζωή με πεισματική ακρίβεια, χωρίς να αφήνει τίποτε στην τύχη ούτε σε εκείνη, ούτε και στο σύντροφό της. Για αυτήν όλα είναι υποχρεωτικά, αφού κάθε πρόταση ξεκινά με ένα «πρέπει» και κάθε απορία του «θύματος» που περιέχει μέσα της ένα «γιατί;» βρίσκει απάντηση σε ένα αυστηρό «γιατί έτσι πρέπει». Είναι ακριβώς το αντίθετο μιας αφελούς και ανέμελης ερωτικής γυναίκας, ωστόσο είναι ικανή παρ' όλα αυτά για μια αγάπη τεραστίων διαστάσεων. Μια αγάπη έντονη και καταπιεστική, από όπου το «θύμα» δεν έχει σωτηρία ούτε… μετά θάνατον! Στον άνθρωπο της (αυτό το δύστυχο πλάσμα) δίνει την εντύπωση ότι τον αντιμετωπίζει σαν ένα δυνατό βράχο από τον οποίο «πιάνεται» στις καταιγίδες και τις θύελλες της ζωής. Ακόμα κι όταν «εκείνος» αποφασίσει «τρέμοντας» να πάρει τα ηνία της κατάστασης ξεκινά μια εξαντλητική μάχη εξουσίας. Αν είναι τύπος που καταναλώνει αμέσως την ενέργειά του σε ατυχείς προσπάθειες κυριαρχίας (εδώ γελάνε), είναι καλύτερα να αποτραβηχτεί και να της αφήσει την αρχηγία. Αν, αντιθέτως, επιμένει να αγωνιστεί, για την τελική επικράτησή του…. τόσο το χειρότερο γι' «αυτόν». Το μόνο που θα καταφέρει είναι να της κεντρίσει περισσότερο την όρεξη για νίκη. Και θα νικήσει. Δεν έχει σημασία πότε -μετά από λίγα χρόνια ή περισσότερα- γιατί αυτή –όπως ο πλανήτης της, ο Κρόνος-δεν βιάζεται. Και καθώς σαν νέα αισθάνεται πιο μεγάλη, όταν γεράσει θα δείχνει πιο νέα, ενώ «αυτός» που θα έχει κουραστεί στις «μάχες» θα μοιάζει παππούς της!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου