Ο ΠΕΡΙΠΛΟΚΟΣ ΨΥΧΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ
ΙΧΘΕΙΣ
Όταν εκδηλώνεται ο έρωτας, «αυτός» πετάει στον έβδομο ουρανό: Έχει βρει μια γυναίκα προικισμένη με τόση αυταπάρνηση, ένα θηλυκό που μοιάζει σαν ένα σπάνιο μαργαριτάρι. Από την ανατολή μέχρι τη δύση είναι «παρούσα» στη ζωή του χωρίς ανάσα: του φέρνει το πρωινό στο κρεβάτι, του ετοιμάζει το μπάνιο, του πλένει την πλάτη, ιδρώνει στην κουζίνα για το φαγητό του, του βάζει έμπλαστρα όταν παθαίνει λουμπάγκο, του ζεσταίνει τα πόδια το χειμώνα και του κάνει αέρα το καλοκαίρι: του γράφει στο laptop τη δουλειά του γραφείου κι όταν εκείνος πάει στην τουαλέτα κρύβεται με μεγάλη επιμέλεια πίσω από την πόρτα με ανοιχτά μάτια και αυτιά, γιατί «εκείνος» μπορεί να έχει ανάγκη από οτιδήποτε. Ωστόσο μετά από λίγο το αντικείμενο όλης αυτής της προσοχής και των φροντίδων αρχίζει να νιώθει μια «ελαφρά ασφυξία» και διεκδικεί το δικαίωμα να αναπνεύσει για λίγο. Είναι το πρώτο βήμα προς την καταστροφή. Και τότε ο «Μπούμπης της» ξαφνικά γίνεται το «ζώον»! Η έλλειψη αναγνώρισης, η ΤΟΣΗ αχαριστία, θα κάνει να ξεσπάσει η έμφυτη προδιάθεση της σε διαμαρτυρίες, ρίχνοντας τη σε κατάθλιψη που –εξάλλου-της είναι και εύκολη και οικεία. Εν τω μεταξύ εντείνει την προσπάθεια της, ελπίζοντας ότι θα τον συγκινήσει, πετυχαίνοντας όμως το αντίθετο. «Αυτός» το καταλαβαίνει και δεν καταφέρνει να αντέξει όλες αυτές τις γυναίκες μαζί σε μια (τη μητέρα, τη γυναίκα, την ερωμένη, την υπηρέτρια) από τις οποίες η…καθεμιά παίρνει κάτι σαν αντάλλαγμα. Ούτε κάποιος με μια μεγάλη καρδιά σαν καρπούζι δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τη δική της ακόρεστη δίψα της αγάπης. Θα παρουσιάσει λοιπόν το τελευταίο της θανατηφόρο όπλο: θα κλάψει πάνω του, κινδυνεύοντας να τον πνίξει κάτω από έναν καταρράκτη δακρύων, κάνοντας τον να επιθυμεί περισσότερο από ποτέ τη φυγή. Αν «εκείνος» δεν καταφέρει να απαλλαγεί, θα πνιγεί από έναν ωκεανό ερωτικών μηνυμάτων, από γευματάκια, δωράκια και εκπληξούλες... Τρέχα Χαράλαμπε!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου